ارزیابی پهنه‌بندی توان بالقوه روانگرایی با استفاده از روش ویکور (مطالعه موردی: جنوب غرب تهران)

روانگرایی خاک به عنوان یک خطر طبیعی باعث ناپایداری زمین و تخریب سازه‌ها می‌گردد. پهنه‌بندی خطر روانگرایی، به فرایند تقسیم‌بندی یک محدوده به مناطق همگن براساس درجه خطر ناپایداری وقوع روانگرایی اطلاق می‌شود. هدف از انجام این تحقیق، ارزیابی پهنه‌بندی روانگرایی در جنوب غرب تهران با استفاده از روش چندمعیاره ویکور می‌باشد. بدین منظور از معیارهای آب زیرزمینی، عمق رس، جنس زمین و فاصله از گسل استفاده شده است. مدل‌سازی احتمال وقوع پدیده روانگرایی در ساختار رستری و محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی انجام گرفته و نقشه نهایی پهنه‌بندی توان بالقوه وقوع روانگرایی تهیه گردید. نتایج تحقیق نشان می‌دهد 28 درصد پهنه مطالعاتی بخصوص در بخش جنوبی بیشترین میزان خطر روانگرایی داشته و کمترین میزان خطر روانگرایی در بخش شمالی دیده می‌شود.